من يك سال و نيم قبل هم پذيرش از MGH Boston داشتم كه در دبي و آنكارا هر دو رد شدم .اين دفعه هم، ولي از يك استاد ديگه پذيرش داشتم كه يك فوريه در مصاحبه اولم رد شدم.
من يك فوريه مصاحبه داشتم ولي متأسفانه مداركم و اطلاعاتم ناقص بود. متأسفانه وقتي آفيسر از من رزومه را خواست من نداشتم و اين اثر بدي روي نحوه مصاحبه من گذاشت همون لحظه هم رد نكرد گفت برگرد و سي وي را برامون ايميل كن ولي بعد از سه روز كه ايميل كردم رد شدم.
وقتي ايميل ريجكتي من اومد اصلاً شك نكردم چون ميدونستم اين تصميم به خاطر مصاحبه ناجورم بود، همون موقع وقت گرفتم و سريع با اتوبوس اومدم تهران و از اونجا بلافاصله با اتوبوس رفتم ايروان (بليط هواپيما گيرم نيومد)و خيلي خوب شد كه ريسك نكردم كه لحظه آخر برسم سفارت سعي كردم يك روز هم زودتر برسم كه استراحت كنم و آماده بشوم.
در طول راه دوست خوبم هم كه در سفارت باهاشون آشنا شده بودم و خودشون هم متقاضي ويزاي J بودن منو حسابي راهنمايي كرد و تمام سؤال و جواب هاي احتمالي را با هم دوره كرديم همون طور كه ميرفتم به استادم ايميل زدم كه برام PR بفرستن، ايشون هم فرستادن. سعي كردم SOP هم آماده كنم ومقاله داشتم و پاور پوينت بود كه آماده كردم و همون ارمنستان كپي گرفتم كه البته گرون شد.
سعي كردم ظاهرم و آرايشم برازنده جايگاهي كه متقاضي اون هستم باشه(نكته اي كه در مصاحبه ي قبل دقت نكرده بودم)،سعي كردم بهترين خودم باشم. به موفقيت هام و نكات مثبت زندگيم فكر كردم و سعي كردم يادم بره همين سه روز پيش ريجكت شده ام!!!
سعي كردم قبل از اينكه دهانم را باز كنم، اعتماد به نفسم و نگاهم به آفيسر حالي كند كه من براي گرفتن حق خودم دوباره آمده ام. خلاصه خيلي خيلي مثبت از yerevan hostel آمدم بيرون و با تاكسي رفتم سفارت.
مراحل اوليه سفارت و بازرسي رو ميگذرم تا برسم به مصاحبه وقتي رفتم در كابين ديدم همون آفيسر موبور هفته قبلي است: گفتم سلام مجدد!!خنده ام گرفته بود. مداركم را كه نگاه كرد بلافاصله گفت من با شما هفته قبل مصاحبه داشته ام، لطفاً بيرون برويد و همكارم با شما اين دفعه مصاحبه ميكنند، با اينكه لحنش جدي بود ولي كاملاً محترمانه گفت طوري كه احساس كَنه بودن به من دست نداد. گفتم خدا رو شكر اينطوري خرابكاري قبلي رو ميتونم جبران كنم.
دوباره نشستم و بلافاصله اسمم اعلام شد به نام خدا گفتم و با يك لبخند بزرگ وارد كابين شدم. آفيسر خندان و مؤدبي بود موهايش را بسته بود و يادم مياد يه گوشواره كوچك هم داشت. خيلي خيلي خوب بود مصاحبه ام چون مداركم كامل بود و من احساس كردم چون واقعاً مورد مشكوكي براي ريجكتي نداشتم اين سماجتم براي گرفتن ويزا آفيسر را متقاعد كرد كه من استحقاقش رو دارم. علي رغم تصورم سؤالات مصاحبه دوم كمتر از مصاحبه اول بود و پنج دقيقه هم طول نكشيد.
از خوشحالي صداشو نميشنيدم و صداي خودم هم در نميومد. تشكر كردم هم از طرف خودم هم از طرف زنان سرزمينم كه به سرطان سينه مبتلا ميشوند و من قرار است با علمم به آنها كمك كنم.
سعي كنيد اعتماد به نفس داشته باشد و لبخند بزنيد. مواظب اون تگي كه سفارت ميده باشيد چون اگر گمش كنيد وسايلتون رو پس نميدن، تعارف هم ندارن. مواظب تاكسي ها و مخصوصاً تاكسي فرودگاه باشيد چون بعضي هاشون كلاهبردارن. اميدوارم همگي موفق بشويد.